Overzicht blogartikelen

Bij mijn lessen probeer ik altijd aan te sluiten op de belevingswereld van kinderen, soms met meer succes , en soms met minder. Bij minder

Regelmatig ervaar ik met mijn gastlessen wrijving tussen mijn visie en die van de vaste leerkrachten. In mijn vorig blog beschreef ik dit, en het

Tijdens mijn natuurlessen voor scholen, merk ik regelmatig wrijving en weerstand tussen mij en de leerkrachten. Ik merk dat ik soms anders werk dan ze

De verbinding met de natuur en de wereld om ons heen, is de basis voor duurzaam onderwijs. Die boodschap haalde ik uit de conferentie ‘Duurzaam

Hoe langer ik met kinderen omga en werk, des te meer ik begin te twijfelen aan veel visies over opvoeden  en het schoolsysteem. Vanaf het

Het zal je vast bekend voorkomen. Kinderen vanaf een jaar of 7,8, voelen zich vaak al te ‘oud’ voor de BSO, omdat er zoveel jongere

De meeste mensen (en ik ook trouwens :((), focussen zich erg op de activiteiten zelf. Ze struinen het internet af naar ideeën, maken misschien zelfs

Maart roert met zijn staart! Soms is het buiten echt lente-achtig, dan weer valt er een pak sneeuw, waait er een storm of swiept de

Herken je dat gevoel? Ieder jaar rond deze tijd, als het dan op een dag zonnig is, de krokussen nog wat onwennig hun slappe kelkjes

,, Ze doen alsof ze nog nooit een hert hebben gezien’’, zegt de verbaasde moeder tegen de vader. Het gaat over hun tienerkinderen die druk

Steeds meer kom ik er achter hoe belangrijk een vaste relatie met ‘moeder’ natuur is voor kinderen én andere mensen. En voor mezelf. Als kinderen

,,We gaan toch niet tekenen, juf? Want een andere keer hadden we twee workshops, en daar gingen we allebei bij tekenen. Ik vind tekenen best

‘Groen als medicijn’, dat was de titel van de IVN-conferentie Kind en Natuur in Soesterberg vorig week. Het ging daarbij over het positieve effect op

‘In het huidige systeem van onderwijs en kinderopvang zijn kinderen het afgeleide van het programma geworden, in plaats van dat zij daar komen om zichzelf

Marian Joven, onderzoeker bij het Lectoraat natuur en ontwikkeling kind bij Hogeschool Leiden, zette in het avondprogramma van het symposium ‘Het laatste kind op straat’,

Kinderen hebben heel veel geduld, dit staat bijna haaks op het ‘maatschappelijk ongeduld’ in onze cultuur. We ervaren een gebrek aan alles, aan ruimte en

Sinds de jaren ’70 is de actieradius van kinderen met 90% verkleind, ze mogen steeds minder ver ergens zelfstandig heen. Ook is hun vrije tijd

Bij risicovol spelen gaan plezier en eng samen, legt Martin van Rooijen uit op het symposium ‘Het laatste kind op straat vorige week in Amsterdam.