‘Ga op je handen zitten en tel tot twintig’

Marian Joven, onderzoeker bij het Lectoraat natuur en ontwikkeling kind bij Hogeschool Leiden, zette in het avondprogramma van het symposium ‘Het laatste kind op straat’, vorige week in Amsterdam, nog eens op een rijtje waarom buiten spelen zo goed is voor kinderen.

,,Je leert allerlei vaardigheden buiten, zoals ruzies oplossen, doorzettingsvermogen (doorgaan als het niet meteen lukt); je krijgt meer zelfvertrouwen en je ontwikkelt veerkracht. Buiten spelen helpt kinderen omgaan met onzekerheid. Onzekerheid is ergens aan durven te beginnen, zonder dat je weet hoe, en erop te vertrouwen dat het goed komt.’’

Joven benadrukt dat naar buiten gaan met kinderen ook goed is voor de ouders zelf. ‘’Je kind is lekker bezig, jij kan ontspannen’. Ze vertelt over onderzoek uit de VS waaruit blijkt dat gezinnen, als ze buiten zijn, minder stress ervaren. Het kan ook ondersteunend zijn voor je ouderschap, stelt de onderzoekster. ,,Vooral bij tieners krijg je heel andere gesprekken als je samen met je kind naar buiten gaat, zo blijkt uit Engels onderzoek.

Ook voor professionals als pedagogisch medewerkers en leerkrachten is het zeer nuttig om met kinderen naar buiten te gaan. ‘Je ziet dat kinderen veel meer kunnen dan verwacht’.

Uit enquêtes blijkt dat pedagogisch medewerkers vaak opzien tegen het ‘gedoe’ van naar buiten gaan. Het aantrekken van jassen en schoenen kost tijd. Joven raadt aan om in dit geval de knop om te zetten: je verliest geen tijd, je bent bezig met interactie met je kinderen, ook deze tijd is waardevol.

Verder raadt Joven pedagogisch medewerkers kinderen te observeren in plaats van mee te spelen. ,,Door te observeren krijg je vertrouwen in wat kinderen zelf kunnen.’’ Ook Joven benadrukt het belang van geduld bij het spelende kind. ,,Stimuleer kinderen, geef alleen hulp als een kind erom vraagt, ga op je handen zitten en tel tot twintig.’’

En neem vooral de tijd en ruimte om naar kinderen te kijken als ze spelen, dit geeft veel plezier. Dit laatste botst soms een beetje met de opvattingen van de medewerkers. Ze vinden dat ze praktisch bezig moeten zijn, dat ze er zijn om de kinderen te vermaken, dat zij een bepaald thema of iets leerzaams moeten meegeven. Maar soms hoefje dus even alleen maar te kijken.