Na een lange tijd van afwezigheid, eindelijk weer een blogbericht! Ik ben er (opnieuw) achter gekomen dat mijn hart echt ligt bij natuureducatie voor kinderen, en daar ga me de komende tijd weer meer op focussen.
Daarnaast merk ik dat ik het heel leuk vind om mijn ervaringen te delen, met teksten en filmpjes. Zo blik ik af en toe terug en vooruit, als een rustige stroom naast de druk razende en kolkende beek met de waan van de dag.
De afgelopen weken heb ik vanuit Stichting Ecokids een pilot voor een natuurclub in de Haarlemse Rozenprieel begeleid. Dat deed ik samen met collega Ecokids-docent Emilie Zandvliet, en het was in opdracht van de welzijnorganisatie Haarlem Effect.
Ik vond het een heel interessante ervaring. Door de wijk en de opdrachtgever stond veel meer dan anders de buurt centraal.
Natuurlijk ging het nu óók om natuur, maar nog veel meer, zo bleek.. Van te voren waren we ook wel een beetje ‘gewaarschuwd’ door de kinderwerker. Ze vertelde dat in deze buurt veel verschillende groepen kinderen en jongeren wonen, die onderling niet zo veel contact hebben. En waarvan een deel regelmatig voor overlast zorgt.
We deden onze activiteiten voor het buurtcentrum. Kinderen hoefden zich niet van te voren op te geven, maar konden aanhaken wanneer ze dat willen. En dat laatste gebeurde ook volop.
Het plein voor het buurtcentrum wordt intensief als hang- en speelplek door de kinderen en tieners in de buurt gebruikt. Regelmatig kwamen kinderen en tieners kijken wat we aan het doen waren. Soms deden ze mee, vaak waren ze na een kwartier opeens alweer vertrokken, om een half uur later weer voor onze neus te staan.
In onderstaand filmpje een impressie van zo’n natuurclubbijeenkomst twee weken geleden. We speelden memory met herfstbladeren en later maakten we in een mooie buurttuin ook onze eigen bladerenmemory. Na drie kwartier was de aandacht wel op en gingen we verstoppertje spelen….
Opvallend vond ik ook de praatjes op straat en in de buurttuin. Iedereen bemoeit zich overal mee, maar bijna altijd op een goede manier. Zo zat er een jonge man in de buurttuin, die net een nieuw fototoestel had gekocht en wel wilde experimenteren met macrofotografie. De kinderen wezen de spinnen en lieveheersbeestjes aan, hij maakte foto’s.
Ik vind het mooi om te zien hoe natuur een aanknopingspunt kan zijn om contacten in de buurt te leggen.
Afgelopen week was de laatste keer. We hebben een verlate viering van het nationale boomspiegelfeest (eigenlijk 9 oktober) gedaan. Toen we daar bezig waren met hakjes en schepjes om planten en bollen te planten, kwamen er ook allerlei kinderen en tieners aanlopen, nieuwsgierig wat we nu weer aan het doen waren.
Twee jonge jongens van een jaar of 6 – 7, gehuld in glimmende zwarte trainingsbroeken van een bekend merk, kwamen nieuwsgierig aangelopen. Ik herkende hen van een uurtje eerder in de plaatselijke supermarkt, toen ze om mijn hulp vroegen. Ze wilden namelijk kaasstengels kopen, maar omdat ze nog zo klein waren, konden ze niet bij het broodvak.
Ik vroeg toen nog bezorgd of ze wel geld bij zich hadden. Ze lieten 2 euro zien, waarop ik ze twee kaasstengels gaf, in plaats van de vier die ze wilden kopen. Ik vond het toen al een beetje opvallend, dat zulke jonge kinderen alleen met 2 euro de supermarkt in gingen, maar dat schijnt normaal te zijn in deze buurt. Er is weinig verkeer en, zoals gezegd, iedereen bemoeit zich overal mee.
De twee jongens zochten elk een plantje uit en gingen aan de slag om een gat in de boomspiegel te graven. Toen ik even later een ander meisje aan het helpen was om een plantje uit een potje te krijgen, zag ik uit mijn ooghoek dat één van de jongetjes een boom te lijf ging met een hakje.
Toen ik hem daarop streng en ook wel een beetje boos toesprak, dat hij de boom hiermee pijn deed en dood maakte, haalde hij zijn schouders op en liep weg….Dat is dus weer een nadeel van zo’n vrije inloop. Het is voor ons én de kinderen onvoldoende duidelijk of je nu bij dé club hoort of niet. En als het je niet bevalt, kan je zo weglopen. Een puntje voor de evaluatie dus.
Als afsluiting maakten we kruidenboter van (on)kruiden, die ik van te voren geplukt en gewassen had. Een groepje tieners kwam aangelopen, toen ze in de gaten kregen dat hier iets te eten viel.
Van ons mochten ze niet meedoen met het maken van de kruidenboter, ook omdat we aan het opruimen waren. Later boden we ze nog aan wat kruiden te proeven, wat ze heel leuk vonden. En we hebben met ze gepraat over dat ze vonden dat hier voor oudere kinderen zo weinig te doen is.
Op ons voorstel om een natuurclub voor oudere kinderen te organiseren, keken ze ons enigszins misprijzend aan. Even later waren de crackertjes opeens verdwenen……
Kortom, een hele ervaring rijker! Binnenkort gaan we de activiteit nog evalueren, en wie weet komt er een vervolg. Ik zie goede mogelijkheden, maar ook verbeterpunten.
Voor Haarlem Oost (Slachthuisbuurt) komt er waarschijnlijk in 2022 wel een Ecokids natuurclub, als vervolg op de pilot van afgelopen voorjaar. Ik heb heel fanatiek allerlei fondsen en subsidieregelingen aangeschreven en inmiddels is het grootste deel van de financiering binnen!
Zo probeer ik, naast mijn educatieactiviteiten in Amsterdam, ook in Haarlem de groene vlek elk jaar weer een stukje groter te maken.
INTERESSANT?
Schrijf je hier in om telkens (maximaal eens in de twee weken) een mailtje te ontvangen als ik een nieuw bericht heb geplaatst.
En deel dit bericht gerust! Dit kan makkelijk met de knoppen hieronder!
MEER LEZEN?
Aanbod: Natuurclubs en workshops
Kwalisite